شاید شما گفته‌های بسیاری راجب تفلیس شنیده باشید و یا حتی به آنجا سفر کرده باشید، اما من شما را دعوت می‌کنم تا از دید زوج آمریکایی بلارمینو (کاترین و رومئو) یک بار دیگر تفلیس را ببینیم و سفری به کوچه پس کوچه‌های تاریخی آن داشته باشیم. وقتی من به تنها شخصی که خبر داشتم به گرجستان سفر کرده است گفتم که تصمیم داریم این کشور را ببینیم، به ما توصیه کرد که حتما از تفلیس قدیم دیدن کنیم و از معماری تاریخی و بالکن‌های منحصر به فردش لذت ببریم. بنابراین وقتی که راهنمای ما پیشنهاد قدم زدن در تفلیس قدیم را داد با اشتیاق فراوان آن را پذیرفتیم.
ما از دیدن اینهمه زیبایی که در خیابان قابل رویت بود شگفت زده شدیم. اگر راهنمای تور گرجستان نبود، ما هرگز شانس این را نداشتیم که با این حجم از زیبایی سبک معماری آرنووُ رو به رو شویم. ( با توجه به اطلاعات اندکی که در زمینه معماری دارم متوجه شدم که آرنووُ یا آرت نووُ سبکی از معماری و طراحی است که تکیه اصلی آن بر استفاده از فرمها و ساختارهای طبیعی به ویژه خطوط منحنی است که در اواخر قرن نوزدهم تا جنگ جهانی اول رواج داشته است.)با توجه به اینکه بسیاری از این ساختمان‌ها در حال حاضر مسکونی هستند در طول این سال‌ها ظاهر خود را حفظ کرده‌اند، هنوز نقاشی‌های سقفی و راهروهای فلزکاری شده آنها دل بیننده را می‌ربایند.
این ساختمان منحنی که در خیابان روستاولی واقع شده است در نگاه اول توجه ما را به خود جلب کرد. فرمها و خطوط منحنی و پنجره‌های بلند فلزکاری شده شکوه خاصی را به بنا داده بودند.
ما غرق در تاریخ و زندگی که در این محلات جریان داشته به راه خود ادامه دادیم و کمی آن طرفتر با این ساختمان که در گوشه‌ای از خیابان آرام گرفته بود مواجه شدیم. ساختمانی با نمای آبی و باغچه‌ای زیبا که آبنما و تندیس‌های آن به گونه‌ای ظریف خودنمایی می‌کردند. بسیاری از خانه‌های این خیابان تخریب شده‌اند اما این بنا بدون هیچ آسیبی شمایل اصلی خود را حفظ کرده بود؛ داستان آن به دوران استالین باز می‌گردد زمانیکه پسر خانواده به عنوان پزشک به او خدمت می‌کرده و این درخواست را از نظام شوروی داشته که خانه را از تخریب نجات دهد.هنوز همان خانواده در این عمارت زندگی می‌کنند.
همچنان قدم زنان در حال پیمودن این مسیر بودیم که از میان حیاط‌های حصاردار و بالکن‌های چوبی خیره کننده که در دو طرف خیابان دلبری می‌کردندبه خیابان الکساندر گریبایدوف رسیدیم. در جنوب شرقی خیابان از کنار آکادمی هنر تفلیس و ساختمان‌هایی با نمای فروریخته عبور کردیم تا سر از خیابان چهاردهم گریبایدوف در آوردیم.این عمارتی که در تصویر مشاهده می‌کنید توسط فردی ارمنی که صاحب کسب و کاری موفق مرتبط با ماهیبوده ساخته شده است. عمارت دارای دو ورودی با تزئیناتی قابل توجه برای طبقه همکف و طبقه اول است که مالک عمارت در آن سکونت دارد.
در حالی که سرگرم عکاسی از نقاشی‌های سقفی عمارت بودیم، اتفاقی جالب توجهی رخ داد. دو خانم که ساکن آنجا بودند از ما دعوت کردند که برای دیدن فضای داخلی و اتاقها به عمارت برویم. آنا راهنمای ما با نهایت شگفتی توضیح داد که در خوشبینانه‌ترین حالت هم امکان ندارد این اتفاق روی دهد و در ادامه صحبت‌هایش گفت که ممکن است تصور کرده باشند که ما سرمایه‌گذار هستیم و می‌توانیم برای مرمت عمارت به آنها کمک کنیم و یا شاید می‌خواستند بگویند ساختمانی که ما مجذوب آن شده‌ایم خانه‌‌ی آنها محسوب می‌شود. خود عمارت طراحی با شکوهی داشت، دیوار‌های منبت کاری شده با رنگ‌های طلایی و نقره‌ای و نقاشی‌های آن که زیبایی خود را حفظ کرده بودند، دل هر بیننده‌ای را می‌ربودند. آنها توضیح دادند که آپارتمان آنها در گذشته یک اتاق پذیرایی بوده که فقط یک پیانو در آن قرار داده شده است.اکنون نیز هر کدام از اتاقها به آپارتمانی مجزا تبدیل شده است که خانواده‌ای در آن زندگی می‌کند.
آخرین عمارتی که به سبک آرنووُ طراحی شده بود و ما در خیابان پانزدهم گریبایدوف با آن رو به رو شدیم، به تاجری ارمنی تعلق داشت که در کار تجارت نوشیدنی فرانسوی بوده است.کاترین و رومئو جذب معماری تفلیس قدیم شدند و با نگاه و عکس‌های زیبایی که از این منطقه گرفتند ما را با داستان خود همراه کردند و از دید خود تفلیس را به ما نشان دادند. اما تفلیس فقط محدود به این منطقه نمی‌شود و این شهر تاریخی و مدرن جاذبه‌‌‌های بسیاری دارد. خوشبختانه سفر به گرجستان نیازمند ویزا نیست و همین امر موجب کاهش هزینه‌های سفر می‌شود و اگر که فکر می‌کنید که هزینه سفر به گرجستان زیاد است و هر کسی نمی‌تواند از پس آن برآید، پیشنهاد می‌کنم که قبل از منصرف شدن سری به وبسایت لست تورز بزنید و با قیمت‌های باورنکردنی تور لحظه آخری گرجستان به رویای خود جامه عمل بپوشانید و این بار شما داستان سفر خود را برای دیگران تعریف کنید.
